Het verhaal gat over de oude Rockster Danny Collins (Al Pacino). Hij is nog steeds beroemd met zijn nummer Hey Baby Doll.
Danny Collins geeft een concert |
Danny Collins op een feest |
Wanneer hij van zijn manager een verloren brief krijgt die geschreven is door John Lennon zijn favoriete artiest,weet deze brief hem te veranderen.
Danny Collins met de brief van John Lennon |
Bij het huis van zijn zoon ontdekt hij dat zijn zoon gelukkig is getrouwd een dochter heeft en een vrouw in verwachting is. Danny realiseert zich dat hij heel wat heeft gemist in zijn leven en probeert het nu goed te maken met zijn zoon en zijn familie, maar zijn koppige zoon hoeft niks van zijn vader te weten. Nu moet Danny een manier zien te vinden om alles weer goed te krijgen.
Deze film is eigenlijk een biografie van de onbekende artiest Steve Tilston. Al Pacino vond zijn verhaal interessant en wilde daarom een film van zijn verhaal maken.
Steve Tilston en Al Pacino |
Het verhaal laat ook mooi zien wat er vandaag de dag vaak gebeurd met artiesten, die al snel een sellout worden en dan verslaafd raken aan alcohol, drugs en vreemdgaan.
Het acteerwerk in de film, dit is haast de beste Al Pacino film van de afgelopen tijd. Wat mij vooral verbaasde is het acteerwerk van de jonge actrice Giselle Eisenberg, wie de rol van Danny's kleindochter speelt Hope.
Giselle Eisenberg |
Het personage heeft ADHD. Ik weet niet of zij ook echt heeft, maar het kwam geloofwaardig over. Ze wordt vast een actrice die ik blijf volgen.
Deze film bevat mooie muziek en een goed verhaal.
Ik geef de film als cijfer een 7/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten